Ziek worden is nooit leuk, je krijgt opeens iets waardoor je lichaam het laat afweten. Gelukkig worden de meeste mensen snel weer beter en is het leed weer gauw geleden, je lijf doet het weer. Je aanvaardt dat het is geweest en gaat weer verder met het gezonde leven.
Maar wat als je opeens de diagnose krijgt dat de ziekte niet meer over gaat, dat het een progressieve ziekte is? Dat het misschien een langzame ziekte is, maar desalniettemin een spierziekte die opeens je lijf overneemt en beheerst? Dan volgen de woorden ‘acceptatie’ en ‘accepteren’ van de ziekte, tijdens het proces van steeds minder kunnen en steeds meer pijn hebben.
Aanvaarding, in ontvangstneming, aanvaarden van aanbod, verbintenissenrecht, ermee akkoord gaan, overnemen, bevredigend aanvaarden. Allemaal woorden die horen bij de woorden acceptatie en accepteren. Google het maar, het staat er echt. Het woord verbintenissenrecht, daar kan ik mee puzzelen: verbind ik mij met recht aan mijn ziekte? Of verbindt de ziekte zich met recht aan mij? Wie verbindt zich met wie? En met welk recht? En wie kan nu een progressieve ziekte in ontvangst nemen? Het aanbod maar aanvaarden? Ermee akkoord gaan zelfs? Of nog erger bevredigend aanvaarden? Dat kan toch niemand? Als ik er zo over nadenk accepteer ik het helemaal niet. Ik aanvaard niet dat ik steeds minder kan. Ik ga geen verbintenis aan. Ik ga er niet mee akkoord, ROT OP met die ziekte, ga ergens anders spelen waar niemand er last van heeft.
Maar helaas werkt het natuurlijk niet zo. En ja, ook ik zal moeten accepteren dat het nu bij mij hoort, dat het mij nu vergezelt. Dat we samen op moeten gaan lopen, met vallen en opstaan. Misschien, heel misschien zal ik het ooit aanvaarden, bevredigend, ooit, maar vandaag nog even niet.
Reactie plaatsen
Reacties