“Hellup, ik ben mijn hoofd kwijt, het is echt weg! Help me zoeken. Paniek! Het is wit daarboven. Het voelt als dikke flarden witgrijze pluizige substantie die door mijn hoofd warrelt. Ik kan geen hand voor ogen zien! Ik kan niet meer denken, niet meer functioneren. Ik loop met mijn hoofd in de wolken dus zo moeilijk kan het niet zijn om mij te vinden. Zien jullie mij niet, ben ik onzichtbaar? Wat doen al die watten hier, Wat-‘n-hoofd! Ik moet nog zovéél doen… dus wie helpt mij zoeken? Waar zijn die watten?”… en ik word weer wakker, mijn hoofd opgeklaard, de mist opgetrokken.
Een wattenhoofd bestaat echt heb ik ontdekt. Dacht altijd dat het maar een uitdrukking was, wat is nou een hoofd vol met watten? Ik heb helaas ontdekt dat het echt bestaat omdat mijn hoofd het sinds kort heeft. Het is echt raar, opeens is de pap op en komt er een mist opzetten die denken en handelen onmogelijk maakt. Het enige wat je nog kan doen is slapen. Neerstorten op de eerste de beste slaapplek.
Ik heb ook ontdekt dat als je niet meteen gaat slapen en de uitputting zich vast zet in je hoofd, dat slapen dan niet eens meer lukt. Dan blijven gedachten daarboven dwarrelen en in rondjes draaien. De mist blijf letterlijk hangen.
Het heeft ook een medische naam ontdek ik via google; ‘brainfog’. Dat maakt het dan weer iets makkelijker te begrijpen. Ik verzin niet zelf dat mijn hoofd raar is. Het komt voor bij mensen met veel stress, de hersenen zijn letterlijk uitgeput. Vergeetachtigheid, lusteloosheid, moeite met concentreren, minder creatief, moeite met verwerken en onthouden van nieuwe info.
Ik heb niet zoveel stress denk ik dan. En daar komt de verlossende zin: het is ook een bijverschijnsel van medicijngebruik. Jippie denk ik dan, het heeft een oorzaak, ik ben niet gek. Die nieuwe medicatie is hier schuldig aan.
Pfffft een bijwerking, ook dit is een proces van mee leren leven. Hopen dat de bijwerking minder wordt, maar nu na een half jaar gebruik zie ik dat niet meer gebeuren. Dus echt gaan slapen in de middag, omdat ik het anders niet volhoud. Eerder stoppen met werken, niet meer alles volplannen, pauzes nemen. Weer een acceptatieproces erbij. Wil ik mezelf niet kwijtraken zoals in mijn droom, dan kan ik me beter gaan overgeven aan de moeheid. Opdat de mist minder snel komt opzetten, dat ik hem voor ben, van hem win.
Wat-‘n-hoofd gaat eindelijk verstandig worden!
Je hoeft me niet meer te zoeken, heb mezelf weer gevonden!
Reactie plaatsen
Reacties