Afgelopen vrijdag 15 maart hoorde ik toevallig dat het nationale pannenkoeken dag was. Dus ik dacht, laat ik voor mezelf eens een lekker pannenkoekje bakken. Ik had nog spek en stroop in huis, dus ging ik goed beslagen ten ijs aan de slag.
Beslag bestaat uit een vloeibaar mengsel van meel, eieren en melk dat met een klopper, vork of mixer tot een beslag wordt gemixt. Ik koos voor de mixer, ieder zijn gemak tenslotte. Dus ik voortvarend aan de slag en al gauw had ik dat vloeibare mengsel voor een lekker koekje. Mezelf helemaal verheugend….
Echter zijn mijn CIAPhanden en vingers stijf, dik en motorisch wat ongeschikt aan het worden. Het zijn wat rare wezens die niet meer goed luisteren of zich laten besturen.
En nou wil ik de lezer vragen om met veel verbeeldingskracht mijn verhaal te volgen… ik probeer je mee te nemen in mijn ‘teken’verhaal.
Want het ging mis. Ik had de mixer rechtop gezet met de kloppers boven de beslagkom lekkend. Ik pakte de borden en met de ene hand vol met borden wilde ik de mixer verschuiven. Mijn hand zette de mixer per ongeluk aan, dus de kloppers begonnen te draaien en de spetters beslag vlogen in het rond. Dus ik schrik en wil de mixer uitzetten. Maar in plaats van hem uit te zetten, bewogen mijn vingers de verkeerde kant op en zette ik de mixer nog harder aan waardoor het beslag echt door de keuken vloog. Van schrik trok ik de beslagkom weg en met een boog (echt een prachtige regenboog, maar dan zonder de kleuren) vloog het beslag door de keuken. Als in een slow-motion film beschreef het beslag de boog en plofte toen met veel geweld op de grond, uitéén spattend tot een witte brei in mijn net schone keuken.
Echt, alles zat onder. (einde ‘teken’film, want…) Ik kon wel huilen, wát een puinhoop.
Na een paar keer héél diep adem halen bedacht ik mij dat ik zoiets stoms geen beslag laat leggen op mijn humeur. Want dit was weer zo’n echte CIAPactie. Soms is erom lachen een stuk gezonder. Na regen komt immers zonneschijn!
Reactie plaatsen
Reacties
Vol ontroering heb ik je columns gelezen, zo herkenbaar. Laatst wilde ik weer eens meehelpen in de keuken. Mijn man zei dat ik al net zo handig aan het worden ben als hij. En dat is veelzeggend want hij heeft 2 linkerhanden en maakt altijd een enorme rotzooi bij het koken.
Ga vooral door met je columns, je kunt heel goed verwoorden hoe het is met CIAP te leven.
Groetjes, Gerrie
Hoi Nicole,
Wat ontzettend dapper van je dat je jouw lief en leed dat spierziekte heet wilt delen. Dat je ondanks jouw zieker wordende lichaam nog wel in staat bent op humoristische wijze deze pijnlijke gewaarwording kunt omschrijven siert je als mens.
Dat je nog maar vele mooie woorden kunt verzamelen en mensen daarmee bewuster kunt maken van jouw pijnlijke en mindere dagen maar zeker ook van de mooie dingen die het leven aangenamer en mooier maken zoals het wandelen. En echt: wat een powervrouw ben je als je niet bij de pakken neer gaat zitten maar inziet dat niet iedere dag mooi is maar dat er wel in iedere dag iets moois is❤
Lieve groetjes van Arianne