Spelen

Dus toen ik bij het Prinses Beatrix Spierfonds hun campagne zag voor donaties was daar het drukpoppetje Pippa. Ik bestelde het meteen want Pippa combineerde voor mij drie dingen: geld naar het spierfonds, een symbool voor mijn spierziekte en ik had weer een poppetje om mee te spelen.

En daar was ze een paar dagen later, mijn eigen Pippa. Ze bestaat uit kleine houten blokjes met een vrolijk hoofdje, verbonden door elastiekjes en je kan haar aansturen door middel van een veersysteem. Klinkt ingewikkelder dan het is, bekijk anders zelf even de campagne. (www.spierfonds.nl/help-mee/spierziekten-spelen-met-je-leven)
Het filmpje stopt als Pippa helemaal op de grond ligt en niets meer kan, al haar spieren hebben het opgegeven.

Het grappige is dat als ik er mee aan het spelen ben, de veer haar steeds weer opnieuw overeind trekt. En voor mij is dat de veerkracht waar wij als patiënten elke keer mee te maken krijgen. We staan steeds weer op, misschien niet altijd lichamelijk, maar zeker wel geestelijk. Elke keer maken we een schakeling door; van minder kunnen naar opnieuw aanpassen. Onze veerkracht houdt ons overeind. Wij laten ons niet kennen.

Ik pak Pippa regelmatig uit de boekenkast waar ze mag wonen. Daar staat ze dan met haar duimpjes omhoog als het goed met mij gaat. Of ik druk haar veer in en stort ze neer als het even niet goed met me met me gaat. En dan… elke keer floept ze toch weer overeind, net als ik. Dat maakt het spelen zo leuk met haar.

Spelen in je leven is zo belangrijk. Spelen geeft je vreugde in het leven. Kijk om je heen en zie de wereld om je heen. Kijk met je ogen dicht en laat je terugvoeren naar je kind-zijn. Daar zit het speelse. Even niets doen, spelen ter ontspanning. We kunnen niet steeds overeind blijven staan, maar we kunnen wel plezier houden in het leven. Dat is onze kracht! Zo blijven we jong van geest.
En in onze geest wonen gelukkig géén spieren die aangetast kunnen worden. Lekker puh!